నా చీకటి మనో మందిరం..

కాల చక్రం గిర్రున తిరుగుతుంది తనదైన దారిలో
ప్రకృతి తల్లి రుతుక్రమంతో పులకరిస్తోంది ప్రతి నిముషం
ఒడిదుడుకులు వెక్కిరిస్తు సాగుతున్నాయి మానవుని నవ్య జీవితాన్ని
నిజమైన ప్రేమ నవ యవ్వనంతో వయ్యారగముగా పొద్దుగడుపుతోంది

 ఎదలోతుల్లొ నీపై దాగున్న నా అజరామరమైన ప్రేమ ప్రతిక్షణం జన్మజన్మాంతరాలకు పువ్వుల వికసిస్తూ వర్షపు చినుకులా మెరుస్తూ వెచ్చటి శ్వాసలా ఉక్కిరి బిక్కిరి చేస్తూ ఉంది...

దానితో పాటు నీ గుండెల్లో నా పవిత్రమైన లేత ప్రేమ ఇమడలెక నిర్జీవమై మరణాన్ని శాసిస్తూ ఉంటే ఈ నిజాన్ని భరించలేని నా హృదయపు ఆశలు చెదిరి భూమి తల్లిని చేరుకొంటే

తిరిగి తొలకరి మొగ్గై చిగురిస్తుందా లేక మట్టి పాలై మరో చరిత్ర సృష్టిస్తుందా నా దారితప్పిన ప్రేమ?

     నీవైనా తెలుపవా నా చీకటి మనో మందిరమా!..