చీకటితో స్నేహం నాకు నీవు చెలివై దూరమైనందుకు
ఏకాంతమే ఒదార్పు నా గుండెకు నీవు నన్ను ఒంటరిని చేసి వెల్లిపోయినందుకు
నీ తియ్యని జ్ఞాపకాలే సేద నాకు నీవు ఎదపై ఆటలాడినందుకు
నీ నవలావణ్య రూపమే ఆహర్యం నాకు నీవు కలల్లో విహరిస్తున్నందుకు
నీ మనోహర సైగలే శ్వాస నాకు మరో జన్మనైనా ఎత్తేందుకు
రక్తంతో రాసే ఈ రమణీయ ప్రేమ కావ్యనికి నీవే రమ్య దేవతవు..
నను విడువదవేల ప్రియా!.
No comments:
Post a Comment