Thursday, September 30, 2010

ఆమెతోనె నా ఏడు అడుగులు


ఆమెను చూస్తే కంటికి వెలుగు రావాలి,ఊహలకు ఊపిరి కలగాలి,ఊపిరికి వేగం పెరగాలి,

ఆశల రెక్కలు విచ్చుకోవాలి,కలలకు ఆకారాం రావలి,ఆ నిముషం స్వర్గం అవ్వాలి,


తన వెన్నెల చూపుల వెలుగులకు యదలో అలికిడి కలగాలి,


తను నడిచొస్తుంటే హ్రుదయ తలుపుల్లో అలజడి రేగాలి,

తన కాలి అందెల సవ్వడికి ప్రక్రుతి పరవసించాలి,

తన మేని పరిమలాలు అత్తరులై ఆకాశాన్ని అంటాలి,

ఆమె స్పర్శతో గుండె లోతుల్లో పవనాలు వీచాలి,

తన కౌగిలితో కంటినీరు ఉప్పెనై ఉబకాలి,

గుండె గుడిలో తన రూపం శాశ్వితంగ నిలిచిపోవాలి,

తననవ్వులు జన్మ జన్మలకు పువ్వులై వర్షించాలి,

పెదవి అంచుల్లొ ప్రతిక్షణం పరితపించె నా పేరె వినపడాలి,

ఆమెతో వేసె 7 అడుగులు 7 జన్మలు గుర్తుకు రావాలి,

తన మాటల గలగల లతో నన్ను నేను మైమరచిపోవాలి,

మెల్లగ ఆమె అడుగుల్లొ అడుగు వెస్తు ప్రపంచాన్ని మరవాలి,

చిగురించె నా చిరు చిరు ఆశలు తన హ్రుదయంతో చిలకాలి,

నా చిటికెన వేలు పట్టుకోని పెళ్ళిబందానికి ప్రాణం పొయాలి,

ఆనందపు అందాలు,అల్లర్లు తన సౌందర్యమైన మోములో కనపడాలి,

విరహయాతనతో నోట మాట రాకుంటే కంటి బాషతో మనసు వెదనంతా తెలుసుకోవాలి,

ప్రతిరోజు ఓ ప్రెమికుల రోజు అయ్ ఇరువురి ఊపిరి గాలిలో ఏకమైపోవాలి..


Sunday, September 26, 2010

బంగారు తల్లి - నా ముద్దుల చెల్లి

                              ఇది గారాల నా చిట్టి చెల్లెలు..
                                      తాకితే కంది పోవును దాని పాల బుగ్గలు..
                                      దాని అందానికి సాటిరావు ఏ మల్లెలు..
                                      ఆటలకై పేర్చెను మరిన్ని గవ్వలు..

                                      తిరిగాం మెమిద్దరం పల్లెపల్లెలు..
                                      చూశాం రంగు రంగుల తిరునాళ్ళు..
                                      కొనిచ్చా దానికి బొలెడన్ని బొమ్మలు..

                                      అది కట్టెను అందమైన వెండి గజ్జెలు..
                                      మోగినవి అవి నా గుండెల్లొ గల్లు గల్లు..
                                      నాట్యమాడెను ఆ వెండి మబ్బులు..
                                      వెలవెల పోయెను ఆ సిరిసిరి మువ్వలు..

                                      తను లక్ష్మిదేవి అయ్యిందని పెట్టారు జడ కుచ్చులు..
                                      తనకోసమై తెచ్చా విరజాజుల,చేమంతుల పువ్వులు..
                                      మురిసిపోయాను చూసి తన నవ్వులు..
                                      ఈ పండుగకు చాలలా వేయి కన్నులు..

                                      నా చిట్టి తల్లి వయసుకు వచ్చెను రెక్కలు..
                                      అయ్యాయి ఓ సుగుణల రాకుమారునితో లగ్గాలు..
                                      తన బుగ్గలు వేసెను సిగ్గుల మొగ్గలు..

                                      పండెను ఈ అన్నయ్య తియ్యని కలలు..
                                      లేవు నా సంతొషానికి పగ్గాలు..
                                      ఈ రోజు కోసమె వెచా ఎన్నో రాత్రి పగల్లు..

                                      మొగించాము ఘనంగా పెళ్ళి బాజాలు..
                                      ఈ సంబరానికి చాలలా వేయి కన్నులు..
                                      తొంగిచూసెను ఈ సందండిని ఆ ముజ్జగాలు..

                                      తను నన్ను వదిలి వెళ్ళడానికి పెట్టెను గగ్గోలు..
                                      మొదలైంది నాకు పట్టరాని దిగులు..
                                      గుచ్చుకొన్నాయి ఈ చిన్ని గుండెకు ముళ్ళులు..
                                      పొంగిపొర్లాయి సెలయేరై కన్నీళ్ళు..

                                      ఏదైతేనేం ఇప్పుడు తను బాధ్యత గల ఓ ఇల్లాలు..
                                      వాళ్ళ ఇంట్లో ఓ బుడతడి గలగలలు
                                      ఇస్తున్నారు స్వర్గం నుండి నాన్నగారు ఆశీస్సులు..
                                      ఎక్కడున్న వుండాలి తను చల్లగా నిండు నూరేళ్ళు..

                    చెల్లెమ్మ నువ్వేక్కడున్న ఈ అన్నయ్య మనసు నీ వెంటే వుంటుంది,నీ క్షేమమే కొరుకుంటు    ఉంటుంది.నా బంగారు తల్లి ఈ అన్నయ్యను మరచి పొవు కదూ.. 

Wednesday, September 22, 2010

కితకితలు-1


కుర్రాడు:అమ్మా అందరు నన్ను పక్కింటి రమేష్ వాల్ల నాన్న పొలికతో వున్నారంటున్నారె.ఎందుకు?
అమ్మ:చిన్నప్పటినుండి ఆలొచించలేక చస్తున్న నాది ఎవరి పోలికా అని.ఇంక నీకేం చెప్పేది.పోరా పో.

బార్య:ఏమండొయ్.మీకొ విషయం చెప్త కోప్పడకూడదు.
భర్త:చెప్పు.
బార్య:నేను తల్లిని కాబొతున్నాను.  
భర్త:హుర్రే!శుభవార్త చెప్పావ్.ఎందుకు కోప్పడతాను?
బార్య:ఎమో నేను ఇంటర్ చదివేటప్పుడు ఇలాగె నాన్నకు చెప్తే కోప్పడ్డారు...

లత:రమేష్ ఒక్క ముద్దు ఇవ్వచు గా.
రమేష్:సరె దగ్గరికి రా.
లత:చి నీకన్న ఆ సురేష్ ఏ మేలు బాగ ఇస్తాడు..
రమేష్:సురేష్ ఆ ఎవడు వాడు(కోపంతో)
లత:పక్కింటి చిన్న కుర్రాడులే అంది నాలుక కరుచుకోని.

బాబాయి:యేరా నిన్న మొక్కలకి నీళ్ళు ఎందుకు పట్టలెదు?
అబ్బాయి:నిన్న వాన పడుతూ వున్నింది అందుకు పట్టలేదు.
బాబాయి:అయితే ఏం గొడుగు తీస్కొని పట్టచు కదా..
అబ్బాయి:ఆహా! నువ్వు కేక బాబాయ్.

రమేష్:సంకల్పిస్తే సాదించలేంది ఏది లేదు..
సురేష్:అవునా ఈ గ్లాసులోని నీళ్ళను కింద పొస్తున్న,సంకల్పంతో  తిరిగి గ్లాసులో నింపుచూద్దాం అన్నాడు.

కొడుకు:నాన్న నన్ను మ్యూసిక్ క్లాసులో చెర్పించవా..పాటలు పాడుకొంటాను.
నన్న:ఎందుకుర మమ్మల్ని ఇలా నీ బర్రె గొంతుతో శిక్షించాలి అనుకొంటున్నావా?వద్దు.
కొడుకు:తండ్రి వారసత్వం పిల్లలకు వస్తుంది అంట.నాకు నీ గోంతే వచ్చింది ఏంచేయను( (or) ఎంచేద్దాం నాన్న వారసత్వంగా నీ ఆస్థి ఇస్తావ్ అనుకొంటే నీ కంఠాన్ని ఆస్తిగా ఇచ్చావ్).

కొడుకు:నాన్న నన్ను మ్యూసిక్ క్లాసులో చెర్పించవా..పాటలు పాడుకొంటాను.
నాన్న:వద్దు రా డిస్టర్బెన్సె అందరికి.
కొడుకు:అలాన ఐతే అందరు నిద్రపొయాక పాడుకొంటాలే నాన్న.


గమనిక:ఇవి నా స్వంత సృష్టి.తప్పుగా వుంటే క్షమింపవలెను.

మాత్రుదేవోభవ!-అమ్మ నీకు జోహారు..


 అమ్మ,మా,తల్లి,మాయి,మమ్మి,తాయి,మాతా ఇలా ఏ బాషలో పిలిచిన పలికె మనస్సు ఒక్కటే,చూసె చూపు ఒక్కటే,చూపించె ప్రేమ ఒక్కటే.అదే మనం స్వచ్చమైన తెలుగులో పిలిచె అమ్మ.అమ్మ తెలుగు బాషకె ఓ తియ్యదనం.అందుకెనేమో బహుశ తెలుగుని తెలుగు తల్లి అని,ప్రకృతి ని ప్రకృతి తల్లి అని,గోవుని గోమాత అని అంటాం.

అమ్మ అలా అని పిలుస్తుంటేనె గుండె కి తెలెయని ఆనందం,మనసు కి ఓ త్రుప్తి,మన పెదవుల సంపూర్ణ కలయిక.

అమ్మ అంటే ఓ ఆత్మీయానురాగం,ఓ విడదీయలేని బంధం,పేగు పాశం,ఓ తియ్యని స్వరం.అమ్మ ప్రేమ ఓ మాటలకందని మదురానుబూతి.అమ్మ మురిపాలు,మందలింపులు ఓ గొప్ప వరం.పాపడు పలికే తోలిపలుకు అమ్మ.

అమ్మ ఓ చల్లని నీడ,అమ్మ మనసులో ఆవుపాలలోని స్వచ్చత వుంది,అమ్మ ప్రేమ పాల మీగడ ల తియ్యదనం ఉంది,అమ్మ మనసు వెన్నె.అమ్మ హ్రుదయం ఆకాశం లా విస్తారం,అమ్మ ప్రేమ సముద్రమంత లోతు.

అమ్మ అంటే ఓ త్యాగమూర్తి,దివ్య శక్తి,కరుణా మయి.అమ్మ ప్రేమ అజరామరం.

ఓర్పులో భూదేవి అమ్మ.ఓదార్పులో ఆమెకు ఆమె సాటి.ఆమె జోల పాట స్వరాల మూట.అమ్మ ఓ అమృత వర్షిని.

ఉయ్యాలనూపే వయ్యారి చేయి అమ్మది,బావాలకు రెక్కలు పోసెది,ఊపిరినిచ్చేది అమ్మ,చివరకు తండ్రిని పరిచయం చేసెది అమ్మ,ప్రతి ఫలం కోరనిదాత అమ్మ.

అమ్మ మన బతుకులు బాగు పరచడనికి,ఇల్లు చక్కదిద్దడానికి వచ్చిన కోటి దీపపు కాంతుల వెలుగే అమ్మ.అమ్మ ఇంటి మహాలక్ష్మి.నడయాడే దైవం.

ఈ భూమిపై నరకాన్ని కూడా ఆనందంగా అనుబవించేది ఒక్క అమ్మే.అదే మనల్ని నవమాసాలను మోసి కనడం.ఫ్రసవ వేదన బరించడం.అమ్మ మనకోసం బరించే ఈ బాధ ఓ జీవిత కష్టం.పుట్టబోయె తనలోని ప్రతిరూపం కోసం కొండంత ఆశతో ఎదురుచూస్తు బాదలను ఆనందంగ బరిస్తుంది.

అందుకేనేమో దేవుడు ఈ విశ్వకోటిలో సకల ప్రాణులకు అమ్మను స్రుష్టించాడు,అమ్మ ప్రేమను రుచి చూపించాడు. 

పుట్టిన రోజు నాడు అమ్మ తీసిన ఎర్ర నీళ్ళ హారతి మరచిపోగలమా,కొనిచ్చిన కొత్తబట్టలను మరచిపోగలమా?

బడికి వెళ్ళెముందు అమ్మ చేతిలో పెట్టిన తాయిలం మరచిపొగలమా,కొరికిచ్చె కొబ్బరి ముక్కను మరచిపోగలమా?

బొమ్మలుకొనుక్కోడానికి పోపుల పెట్టి నుండి తీసిచ్చిన చిల్లర కాసులు మరచిపోగలమా?

మూతి పట్టుకొని తలదువ్వడం,పౌడరు పూయడం,అలసిన నీకు తన చీరకొంగుతో చెమట తుడవడం మరచిపొగలమా?

సాయంత్రంవేళ అరుగుపైన వుండే అమ్మఒడిలో కూర్చొని గ్లాసుతో పాలు తాగడం మరచిపోగలమా?

నాన్న కొడుతుంటే చటుకున్న లాక్కొని తన పైట కొంగులో దాచుకోని పసిబిడ్డను పట్టుకోని కొడతార బుద్దిలేదు అని ఏడ్వడం మరచిపోగలమా?

నువ్వు అలిగి బువ్వ తినకుంటే మ నాన్న కదూ ఒక్క ముద్ద తినరా?లెకుంటే ఈ అమ్మ పై ఓట్టే అని బుజ్జగించి గొరుముద్దలు తినిపించడం మరచిపోగలమా?

తను పస్తులు వుండి నీకు సుస్తుగ పెట్టడం మరచిపోగలమ?(అందుకేనేమొ కడుపు ఆత్రం అమ్మకు తెలుసు అనేది..)

నీ చిన్ని చిన్ని కోరికలకు రాయబారై నీ విన్నపాలను నాన్నకి విన్నవించడం మరచిపోగలమా?

అమ్మ నిన్ను కర్రతీస్కోని కొడుతుంటే అమ్మ కొట్టకే నీ ముద్దుల బిడ్డను చచ్చిపొతానే కొడితే అంటే పక్కున నవ్వి టక్కున లాక్కొని అల్లరి వెదవ అని ముద్దు పెట్టడం మరచిపోగలమా?

డాక్టరు సూది వేస్తుంటే ఏడుస్తున్న నిన్ను హత్తుకోవడం మరచిపోగలమా?

కాళ్ళనెప్పితో నడవలేకుంటే చంకన ఎత్తుకోవడం మరచిపోగలమా?

రోగమొస్తే పక్క విడవక సేవలు చెయడం మరచిపొగలమా?

నీ పెంకితనానికి నెత్తిపై మొట్టికాయ వేయడం మరచిపోగలమా?

అమ్మ పిలిచే పిలుపు నాన్న,కన్న,చిన్న,చిట్టి,బుజ్జి,పండు మరచిపొగలమా?

అమ్మ తనచేతి వేళ్ళతో దిష్టి తీయదం మరచిపోగలమా?

అమ్మ ఉదయాన్నె ముద్దిచి నిద్రలేపడం మరచిపోగలమా?

ఎపుడు నీ బాగు కోసం,భవిష్యత్తు కోసం దెవున్ని ప్రార్దించడం,మ్రొక్కులు చెల్లించడం మరచిపోగలమా?

నువ్వు ఆకతాయితనంతో పొరుగువారితో అల్లరిచేస్తూ గోడవలు తీసుకొస్తే వాల్లనే తిడుతూ నిన్ను సమర్దించడం మరచిపోగలమా?

అమ్మ ఇచ్చె ముద్దు జన్మజన్మలకి నడిచే వచ్చే ఓ తియ్యని జ్ఞాపకం,అమ్మ కౌగిలి ఓ మదురానుబూతి,అమ్మ ఒడే ఈ ప్రకృతి ఇచ్చిన బడి.

వానలో తడిసి వస్తే అన్నయ్య అంటాడు గొడుగు తీసుకెల్లచు కదా అని,చెల్లి సలహా ఇస్తుంది వాన తగ్గే దాక ఆగచ్చు కదా అని,నాన్న తిడతాడు వానలో తడవకూడదని ఎపుడు తెలుసుకొంటావొ ఏమో అని,కాని ఒక్క అమ్మ మాత్రం ఈ పాడు వాన నా బిడ్డ ఇంటికి వచ్చెదాక ఆగకూడద అంటూ తలతుడుస్తుంది.అది అమ్మ అంటే.

ఒకనాడు ఒక అమ్మ,తన 3నెలల కూతురు,తన 60ఏళ్ళ తండ్రి జైలులో ఖైదు చేయబడతారంట.తన బిడ్డ ఏడుస్తుంటే ఆ అమ్మ పాలు ఇస్తుంది అంట.తన తండ్రి కూడ ఆకలితో అలమటిస్తుంటే తన పాలిండ్లతో ఆ తండ్రికి కూడ ఆకలి తీరుస్తుంది అంట.అది తల్లి ప్రేమ అంటే.

అమ్మవిలువ తెలియని వారికి అమ్మ అంటే ఇంతేనా?అదే తెలిసిన వారికి అమ్మ అంటే ఇంతనా!అమ్మ నీకు జోహారు.అమ్మ ఈ జీవితం నీకే అంకితం.అమ్మ నీ ఒడిలొ పసిపాప అయ్యెటందుకు ఎన్ని జన్మలైన మరణిస్తూ,పుడుతూ వుంటా.

మిత్రూలార!దయచేసి అమ్మను తిట్టడం,ఈ గజిబిజి చకచక పరుగులలో అమ్మను నిర్లక్ష్యం చేయడం,పట్టించుకొనే దిక్కులేక ఓల్దేజ్ హోముల్లో పడేయడం,బార్య,భర్తల మోజులో అమ్మను అశ్రద్ద చేయడం వంటివి చేయకండి.దయచేసి అమ్మను మోసం చెయకండి.అమ్మ మనస్సు నొప్పించకండి.అమ్మ కన్నీరుకి మీరు కారణం కాకండి.ఎందుకంటే మీరెన్ని చెసిన కన్నీటి తడితో కూడా బాగుండాలి అని కోరుకొనేది ఒక్క అమ్మే,ఈ ప్రపంచంలో ఇంకా కలుషితం కాకుండ ఏదైన వుంది అంటే అది అమ్మ ప్రేమ ఒక్కటే.

అమ్మ సంస్కృతిని,సంస్కారాన్ని కాపాడుతాం.అమ్మకలలను సాకారం చేద్దాం.ప్రతి ఓక్కరు ఇది పాటిస్తారు అని ఈ చిరు ప్రయత్నం.



మాత్రుదేవోభవ!

రచన మీ
-ఛక్రధర్


Monday, September 20, 2010

ఎవరీ పసి పాప?


చిట్టి పెదవుల చిన్నారి ఈ పాప..
చిరునవ్వుల మణిదీపం ఈ పాప..
పచ్చని మేలిమి పసిడి బంగారం ఈ పాప..
కళ్ళతో ప్రేమను తెలిపే కమలం ఈ పాప..
తల్లి గర్భంలో 9 నెలల కొండంత ఆశ ఈ పాప.
నడక నేర్పించె నాన్న కంటి వెలుగు ఈ పాప..
అమ్మ పాల కమ్మని తియ్యదనం ఈ పాప..
కావేటి రంగని కస్తూరి ఈ పాప..
చిన్ని క్రిష్ణుని శిఖిపింఛం ఈ పాప..
తరతరాల వంశ గొత్ర వృద్ది ఈ పాప..
బువికి వచ్చిన దైవం మారు రూపం ఈ పాప..


Friday, September 17, 2010

ప్రకృతి పరవశం


జాలువారె కన్నీటికి తెలుసు ప్రేమ లోతు ఏమిటో..
ప్రేమించె హ్రుదయానికి తెలుసు గుండె సడి ఏమిటో..
ఎదురుచూసె నిట్టూర్పుకి తెలుసు హ్రుదయ తపన ఏమిటో..
మూగ పోయిన మనసుకు తెలుసు మౌనం విలువ ఏమిటో..
మౌనబాషకి తెలుసు మనసు మాట ఏమిటో..

కన్నె వయ్యారానికి తెలుసు యవ్వనపు సొగసు ఏమిటో..
పడుచు ప్రాయానికి తెలుసు పరువపు పొంగు ఏమిటో..
నిరీక్షించె వయసు కి తెలుసు ప్రాయం జోరు ఏమిటో..
అరవిరసిన అందానికి తెలుసు వలపుల తలపులు ఏమిటో..
తహతహ లాడె పెదవులకు తెలుసు ముద్దు రుచి ఏమిటో..

ఎగసిపడె కెరటానికి తెలుసు గమ్యం ఏమిటో..
అలై పొంగే సాగరానికి తెలుసు ఆకాశం ఎత్తు ఏమిటో..
పండు వెన్నెలకు తెలుసు నిండు వెలుగు ఏమిటో..
ఎవరు లేని ఎడారికి తెలుసు వంటరితనం ఏమిటో..
కలలు కనె కళ్ళకు తెలుసు జీవిత మదురత ఏమిటో..
ఎగిరిపడే మనసుకి తెలుసు ఆనందపు అడుగులు ఏమిటో..

నల్లని కోయిలకు తెలుసు కుహుకుహు రాగాల మదురిమ ఏమిటో..
మీటబడే వీణకు తెలుసు సరిగమల సంగీతం ఏమిటో..
వికసించిన పువ్వు కు తెలుసు  పరిమళాల సుగందం ఏమిటో..
వీచె చల్లని గాలికి తెలుసు సువాసనల వెల్లువ ఏమిటో..
అందమైన నందన వనానికి తెలుసు పువ్వుల గుస గుసలు ఏమిటో..
అల్లరిపిల్లవానికి తెలుసు తుంటరి కొంటెతనం ఏమిటో..

కాల చక్రానికి తెలుసు బతుకు బండి ఏమిటో..
కరిగిపొయె క్షణానికి తెలుసు కష్టం అంటే ఏమిటో..
పొరాడే లక్ష్యానికి తెలుసు గెలుపు మలుపు ఏమిటో..
విశ్రమించని శక్తి కి తెలుసు అలుపు పిలుపు ఏమిటో..
బంగపడ్డ ద్రౌపదికి తెలుసు వలువల విలువ ఏమిటో..
బగవతుండికి తెలుసు ప్రార్దించె బక్తుడి బక్తి ఏమిటో..
సిద్ద గురువుకి తెలుసు శిష్యుని జ్ఞానం ఏమిటో..

ప్రేమ,ఆప్యాయతలకు తెలుసు కౌగిలి సుఖం ఏమిటో
పారాడే పసిపాపడికి తెలుసు అమ్మ వడి స్వచ్చత ఏమిటో..
మాటలు నేర్పిన అమ్మకు తెలుసు పేగు పాసం ఏమిటో..
నడకలు నేర్పిన నాన్నకు తెలుసు అత్మీయ బంధం ఏమిటో..
తోడపుట్టిన వారికి తెలుసు అనురాగల సరాగలు ఎమిటో..

నాకు తెలుసు తెలుగు తియ్యదనం ఎమిటో..

రచన మీ
-ఛక్రధర్



Wednesday, September 8, 2010

మ్రుత్యువు ఒడిలో


తథ్యం ప్రాణికి మృత్యువు.. తప్పదు జీవికి వేదన .. జడిగొల్పే దు:ఖంలో .. తడియకుండ గొడుగు లేదు..

మ్రుత్యువు ఆ పేరు వింటేనే గుండెల్లో భయం,మాటల్లో బెరుకు,చేతుల్లో ఒణుకు,వల్లంతా చెమటలు,అర్థం కాని ఆవేదన,కనరాని చీకటి.

గడచిన కాలంలో,గత కొద్దిరోజుల్లో మ్రుత్యువు ఎలా బలిగొందో తెలుసా మొన్న మా నాన్న,నిన్న మా మేనత్త,నేడు మా మమయ్య.డబ్బులకు కొదవలేదు,వైద్యానికి నెలవు వుంది కాని బొందిలో ప్రాణమే నిలబడ్డం లేదు.

ఆ మ్రుత్యువు తల్లి ఒడిలో ప్రతి ఒక్కరు పవలించవలసిందే.ఈ ప్రపంచంలో అతి బయంకరమైనది ఏదైన వుంది అంతే అది చావు తప్ప వేరె ఎమి కాదు. ఆ రక్కసి కబంద హస్తాలో ప్రతి ఒక్కరు నలిగి పోవలసిందే.ఆ మ్రుత్యు త్రాచు కోరల కాటు దెబ్బ ప్రతి ఒక్కరి పై పడవలసిందే.ఆ త్రాచు కోరలకు ప్రతి ఒక్కరు బలి కావలసిందె చివరికి ఆ దేవుడు కూడ.ఆ యమధర్మరాజు పాశానికి మెడ బిగుసుకోక తప్పదు ఎవ్వరికైనా .

నువ్వు అద్బుతాలు చేయవచ్చు కొత్త ప్రపంచాన్ని స్రుష్టించవచ్చు,కోట్లు సంపాదించవచ్చు,టెక్నాలజితో చందరమండలం వెల్లవచ్చు,యోగ సిద్ది పొంది భగవంతున్ని చూడవచ్చు.కాని మ్రుత్యువు ఉత్తరువుని ఎవ్వరూ రద్దు చేయలేరు.ఎంత పిలిచిన వినపడక,ఏమి చెసినా కనపడక,ఉలుకు పలుకు వుండక దేహం నిర్జీవం అయిపోవాల్సిందే.ఒకరి తర్వాత ఒకరు పోవలసిందే కాకపొతే ముందు వెనక తేడా.ఎవ్వరు శాశ్వితం కాదు,ఏది శాశ్వితం కాదు ప్రతి ఒక్కరు పాడె ఎక్కవలసిందే,మట్టిలో కలిసిపొవల్సిందే చితాబస్మం మిగలాల్సిందే.పిండములు పెట్టి పితరులకు తలపోసి కాకుల కోసం ఏదురుచూడవల్సిందే.ప్రతి ఒక్కరు వైతరిణిని దాటవలసిందే. కాలగర్బంలో ఏకమైపొవాల్సిందె.

వికసించిన ప్రతి పువ్వు రాలిపొవలసిందే.ఉదయించిన సూర్యుడు ప్రతి పొద్దున అస్తమించవలసిందే.జన్మించిన ప్రతి మానవుడు తాను ఓ కట్టె అయ్యి అన్ని కట్టెలతో పాటు కాలిపొవలసిందే.ఇదే స్రుష్టి.

రెప్ప్ పాటు కాలంలో ప్రళయం,సెకనుకో జననం గడియకో మరణం.జన్మ మ్రుత్యు జరా వ్యాధి ప్రతి ఒక్కరికి తద్యం.

గీతలో శ్రీక్రుష్ణుడు అన్నట్టు చావు అంటే ఆత్మ బట్టలవలే జీర్నమైన దేహాన్ని త్యజించి కొత్త దేహన్ని దరించడమే అయిన,షిర్డి సాయి అన్నట్టు చనిపొవడమంటే భూమిలోకి పోవడమే కదా ఏడ్వడం దేనికి అన్నా మన అజ్ఞానం పోనంత వరకు,జీవిత పరమావధి తెలుసుకోనంత వరకు,సత్యమేమిటో తెలుసుకొలేనంత వరకు జీవికి ఈ రోదన తప్పదు,జంజాటకాలు తప్పవు,బంధ విముక్తి జరగదు,దు:ఖమును తప్పక దాటలేడు .ఇదే నిజమైన జ్ఞానం,సత్యం,మోక్షం.
 
మిత్రులారా!

జీవిత సత్యాన్ని తెలుసుకోండి,నిజమైన జీవిత గమ్యం ఏమిటో తెలుసుకోండి.దు:ఖ రహితులు కండి.

సర్వే జనా సుఖినో భవంతు,సర్వ మంగళాని తంతు..

రచన మీ

-ఛక్రధర్

Wednesday, September 1, 2010

ఓ చిన్న కల్పిత ప్రేమ కథ-4 (సమాప్తం)



ఇలా కాలం మనో వేగం కన్నా మరింత వేగంగా పరుగులు తీస్తుంది.కాని ప్రతి క్షణం నాకు ఒక యుగం లా గడుస్తుంది తను లేని నా జీవితంలో.అయిన కాలచక్రం ఇరుకున పడి నలగని వరెవరు వుంటారు.అందులో నెనొకడిని అంతే.

కాని ఆ కాలమే నా బతుకులో వెలుగును నింపి దీపమై దారిచూపింది ఇలా.

ఎప్పటిలాగె నిద్రలేని రాత్రులు గడుపుతు తిండి లేక పగిలిన హ్రుదయంతో,తీరని బాదతో జీవితంలో ని ఆటుపోటులను ఎదుర్కొనెదానికి నిద్రలేచి యదావిదిగ బయలుదెరా.

కాని ఆ రోజు మాత్రం నా జీవితంలో మరచిపోలేని రోజు.నా బతుకు మారిన రోజు,నా గమ్యం గుర్తుచెసిన రోజు,నేను అంటె ఎమిటో గుర్తుచేసిన రోజు,నా పతనాన్ని ఆపిన రోజు,నా జీవితంలో వెలుగులు నింపిన రోజు,అచ్చంగా నా రోజు.

ఎందుకంటే బహుశ నా జీవిత లక్ష్యం ఇది కాదు అని చెప్పడానికో, లేక నా పూర్వజన్మల పుణ్యపలితం వలన రక్షింపడుటకో తెలెయదు కాని నన్ను వీటన్నిటి నుండి బయటపదవెయటానికి ఒక దేవదూత వచ్చాడు..నన్ను ఎడారి నుండి తీసుకొవచ్చి ఓ కొత్త ప్రపంచంలోకి తెచ్చాడు.

ఎందుకు నా నుండి తనను దూరం చెసావు అని గద్దించి అడుగగా జరిగిన గతాన్ని గడిచిన కాలంలో కి తీస్కెల్లి చెప్పసాగాడు.

నా ప్రేయసి చిలక కొరికిన జామపండు కాదు అని,పైకి బాగ కనిపిస్తు లొలోపల కుల్లిన మామిడి పండు అని,అందమైన అరిటాకు కాదు చిరగిన ఎంగిలి పడ్డ విస్తరాకు అని,మానవ రుపంలో వున్న కామిని పిశాచి అని,అబ్బాయిల జీవితాలు ఆటబొమ్మలని చెయడానికి వచ్చిన మద పిచ్చి పట్టిన మొహిని పిశాచి అని.తనకు కావలసింది నీడై,తోడై వుండె మొగుడు కాదు, కొర్కెలు తీర్చే మొగాడు అని.

ఇన్ని రోజులు సర్పదొషమై రాహు,కేతు గ్రహాల మద్య బందింప బడ్డ మిగతా గ్రహల వలె నన్ను ఎమిచెయనీక అన్నిటినుండి బందింపచెసింది అని,నన్ను పీడింపడానికి వచ్చిన దసమ గ్రహం అని,నా జీవితానికి పట్టిన చీకటి అని,ఓ పీడ కల అని,నా జీవితానికి పత్తిన గ్రహణం అని,నా బుద్దికి పట్టిన బూజు అని,మనసుకు పట్టిన మచ్చ అని,నా లక్ష్యాన్ని ఆపట్టనికి వచ్చి నపై ఆదిపత్యం చలయిస్తున్న ఓ బూతం అని.

తను నేను చెస్కొన్న పాపం అని,నా జీవితానికి పట్టిన శాపం అని,ఎవరు తీర్చలేని తాపం అని తెలిసి పొయింది.

జీవితం అంటే ఎమిటొ తెలిసి వచ్చింది.అర్తంలేని పోకడలు అనర్దాలకు దారితీస్తుంది అని అర్తం చేసుకొన్న.అన్నిటికి స్వస్తి చెప్పి అమ్మాయి నెర్పిన పాటాన్ని గునపాటంగ తీస్కొని న గమ్యం వైపు నేను సాగడం ప్రరంబించా.

తను పతనం లో పాతాళ స్థాయి కి చెరిపొవడమె కాక అందరి జీవితాలను నాశనము చెస్తూ తన తల్లి తండ్రుల కల్లు కప్పి మంచితనపు ముసుగులో వాల్లను కూడ మోసగిస్తుంది.

తను మారదని అర్దం అయిపొయ్ తన కర్మ కు తనను వదిలెశ.ఎందుకంటె బుద్ధిహి కర్మానుసారిని కదా.తను చెస్కొంటున్న పాపాలు మూటలై పెరిగిపొతున్నాయి..చివరికి ఆ దేవుడు కూదా కాపాడలేని స్తితి కి వెల్లిపొతుందేమొ అనిపిస్తోంది...

ప్రార్దన:ఓ దేవుడా!..తన వంకర బుద్దిని మార్చు.తనను సరైన మార్గంలో నడిపించు."నిశ్శబ్దం గా జారే కన్నీటి చుక్కను తుదవదానికి మరో హ్రుదయం పడే తపనే ప్రేమ" కాబట్టి తను ఎక్కడున్న సుఖం గ వుండాలని ఓ నిజమైన ప్రేమికునిగా కొరుకుంటు సెలవు తెస్కొంటున్నను.

ఇంతటితో ఈ చిన్న కల్పిత ప్రేమ కథ సమాప్తం.

నీతి::: మిత్రులార! ఇది కల్పిత ప్రేమ కథయె అయినా ఇప్పటి కాలంలో జరుగుతున్న తీరు ఇదె.నేను చెప్పదలుచుకొన్నది ఏమిటి అంటే ప్రేమ అనేది ఒక గొప్ప అనుబూతి,ప్రెమించడం ఒక గొప్ప శక్తి,ప్రెమించబడ్డం ఒక గొప్ప వరం,మహద్బుతం,మాటలకు అతీతం.కాని చాలా పాల్లు ఇరువురు ప్రేమించడం కాక మోహంతో బందం ఏర్పడుతోంది.ఏ ఒక్కరికి మోహం వున్న ప్రేమ నడవదు.ఇరువురిది నిజమైన ప్రేమ ఇతెనే ఆ బందం నిలబడుతుంది.లెకుంతే ఈ కథలో లాగ అది మద్యలోనె చెట్టునుండి రాలి పడిన పిందవలె అయి పొతున్నది.మరియు జీవితం బాగ సాగడానికి ప్రేమ తోదు అవుతుంది,కాని ఆ ప్రెమే జీవితం అనుకోని గడిపితె బతుకు బండి యె సాగదు.మరియు "ఇఫ్ వెల్థ్ ఇస్ లొస్ట్,నథింగ్ లొస్ట్;ఇఫ్ హేల్థ్ ఇస్ లొస్ట్ సంథింగ్ లొస్ట్;ఇఫ్ క్యారక్తెర్ ఇస్ లొస్ట్ ఎవెరిథింగ్ యు లొస్ట్" ఇది సిద్దాంతం.

నా మనసుకు వచ్చింది,బుద్దికి తోచింది అల్పజ్ఞానంతో రాశను తప్పులు వుంటె క్షమించండి.
సెలవు..

సర్వెజన సుఖినో బవంతు,సర్వ మంగలాని తంతు.

రచన మీ

-ఛక్రధర్