అమ్మాయి..అమ్మాయి..

చిరుగాలి వీచింది నా చిన్ని హృదయంలో..

తన రాకను సైగ చేసింది చిత్రమైన వయ్యారములతో

మధి నిండా కుమ్మరించింది ముత్యాల ఆశలన్ని..

తన నవ్వులు నా కలలకు రంగులద్ది ఉహలకు చిత్రాలు రుద్ది..

ఉదయించిన నా ప్రేమని చూపాయి తన కళ్ళలో..

తన మేని కాంతిలొ చీకటి చాయలను అంతం చేశా..

తన అడుగుల సవ్వడితో నా పయనం మొదలు పెట్టా..

నవరాగ బరితమైన నా ప్రేమ నీకు నమస్సుమాంజులమ్మ..

ప్రేమ-యుద్దం

మరో ప్రళయం

నా మది

అణువణువులో నీవే..

                           సరిగమల తీగవై నాజూకు వయ్యారాలు వొలికావు
                           ముత్యాల నవ్వులన్నీ నా హృదయంపై చల్లేశావు
                           ఎద తరిమే స్వప్నాలు మదినంతా నింపేశావు
                           చిరు జల్లుల స్వరములతో తనువంతా తడిపేశావు
                           గగనాన హరివిల్లులా అడుగులతో అలరించావు 
                           రంగవల్లికవై తెలుగింటి అమ్మాయిలా ఆకర్షించావు
                           పచ్చని పైరులా స్వచమైన ప్రేమ కావలన్నావు
                           బ్రహ్మ చేతి నుండి ఇంకొ అమ్మవై మరో జన్మనిచ్చావు

                           ఆశలన్నీ కాలరాసి కాలగమనంతో కనుమరుగయ్యావు

                           కాని అదృశ్యమైన నువ్వు నా అణువణువులో ఉన్నావు

నను విడువదవేల ప్రియా!.

చీకటితో స్నేహం నాకు నీవు చెలివై దూరమైనందుకు

ఏకాంతమే ఒదార్పు నా గుండెకు నీవు నన్ను ఒంటరిని చేసి వెల్లిపోయినందుకు

నీ తియ్యని జ్ఞాపకాలే సేద నాకు నీవు ఎదపై ఆటలాడినందుకు

నీ నవలావణ్య రూపమే ఆహర్యం నాకు నీవు కలల్లో విహరిస్తున్నందుకు

నీ మనోహర సైగలే శ్వాస నాకు మరో జన్మనైనా ఎత్తేందుకు

రక్తంతో రాసే ఈ రమణీయ ప్రేమ కావ్యనికి నీవే రమ్య దేవతవు..

నను విడువదవేల ప్రియా!.

ఆడది..ఆడది

అందం అంటే ఆడది

అమ్మతనం అంటే ఆడది

జగతి జాగృతి ఆడది

జడ సొయగాలు ఆడది

సంస్కృతికి తోరణం ఆడది

సన్మార్గపు జ్యోతి ఆడది

ఒరిమి చూపే ధరిత్రి ఆడది

చిరునవ్వుల బలిమి ఆడది

ప్రాణం పొసేది ఆడది

ప్రేమను పంచేది ఆడది

గుండెల్లో దాగుండేది ఆడది

గుడిలో కొలిచేది ఆడది

ఈ సృష్టికి ఆది ఆడది తుది ఆడది..

ఆడతనమున్న ఆడది సకలం సర్వం తనకి సర్వదా శరణం..

నా చీకటి మనో మందిరం..

కాల చక్రం గిర్రున తిరుగుతుంది తనదైన దారిలో
ప్రకృతి తల్లి రుతుక్రమంతో పులకరిస్తోంది ప్రతి నిముషం
ఒడిదుడుకులు వెక్కిరిస్తు సాగుతున్నాయి మానవుని నవ్య జీవితాన్ని
నిజమైన ప్రేమ నవ యవ్వనంతో వయ్యారగముగా పొద్దుగడుపుతోంది

 ఎదలోతుల్లొ నీపై దాగున్న నా అజరామరమైన ప్రేమ ప్రతిక్షణం జన్మజన్మాంతరాలకు పువ్వుల వికసిస్తూ వర్షపు చినుకులా మెరుస్తూ వెచ్చటి శ్వాసలా ఉక్కిరి బిక్కిరి చేస్తూ ఉంది...

దానితో పాటు నీ గుండెల్లో నా పవిత్రమైన లేత ప్రేమ ఇమడలెక నిర్జీవమై మరణాన్ని శాసిస్తూ ఉంటే ఈ నిజాన్ని భరించలేని నా హృదయపు ఆశలు చెదిరి భూమి తల్లిని చేరుకొంటే

తిరిగి తొలకరి మొగ్గై చిగురిస్తుందా లేక మట్టి పాలై మరో చరిత్ర సృష్టిస్తుందా నా దారితప్పిన ప్రేమ?

     నీవైనా తెలుపవా నా చీకటి మనో మందిరమా!..

కాబోయె శ్రీమతి కోసం కవిత

                                నాకు కాబోయె శ్రీమతి కోసం రాస్తున్న ఈ చిన్ని కవిత..తన పేరు పల్లవి.

పల్లవి.. నా హృదయ రాగాల పల్లవి..

చీర కట్టుతో నడిచే సింధూరానివి..

నాజూకు సోయగాలొలికె విరజాజివి..

నా గుండె చప్పుళ్ళకు నీవే సిరిమువ్వవి..

నా ఎద లోతుల్లో ఒదిగున్న చైత్రానివి..

చిత్రమైన కొన చూపుల చెలివి..

చిరునవ్వుల ముత్యాల జల్లువి..

ఇది వరకు నా బ్రతుకు కలల ఎండమావి..

నీ రాకతో ప్రతినిత్యం మోహనుని పిల్లన గ్రోవి..

ఈ ఒంటరి జీవితాన్ని కడ దాక నడిపించే జతవి..

ఇకపై నీవే నా ప్రతీ జన్మకి అవ్వాలి సీతవి..

నీవే నా కమనీయ కవితా లోకపు వెల్లువవి..

ప్రేమ బాటన నడిపించే వెన్నెలవి..

నా ఈ జీవితాన్ని మలుపు తిప్పిన కొత్త కధవి..

ప్రేమ శృతివి,రంగుల వసంతానివి,నా బుజ్జి బంగారానివి..

చిన్ననాటి నా మిత్రురాలు

చిన్ననాటి నా రెండో మిత్రురాలు ఫేస్ బుక్ లో దొరికిన శుభ సందర్భంగా..

చిన్ననాటి చెలిమైన ఓ జాబిలమ్మా..

ఇన్నాళ్ళు ఏ మబ్బుల వెనక దాగున్నావమ్మా?..

సప్త సముద్రాల ఆవల వున్న మల్లె పువ్వమ్మా..

నీ గురించి గుసగుసలాడాయిలే ఆ కొమ్మ రెమ్మ..

వెతికి పట్టాగా చివరికైనా నీ చిరునామా..

నా చిరస్మరనీయ స్నేహానికి చిత్రపటమా..

ఈవేల నవ్య రాగాల ఆనంద పరవశమా?..

నీవు నవ్వితే చాలు ముత్యాల వానమ్మ..

చీర కట్టులో నువ్వు ఓ కుందనపు బొమ్మ..

త్వరలో అవ్వాలి నువ్వు చక్కటి అమ్మ..

అదేగా అసలైన గొప్ప ఆడ జన్మ..

ఆనందంతో తుడవాలి నా కంటి చెమ్మ..

చిన్ననాటి నా స్నేహం..

చిన్ననాటి నా మొదటి మిత్రురాలు ఫేస్ బుక్ లో దొరికిన శుభ సందర్భంగా..

స్నేహానికి మొదటి అర్థం నీవే,నా మొదటి స్నేహం నీవె..

బ్రతుకు పోరాటాన్ని నేర్పిన తొలి గురువు నీవే

నీతి శతకాలతో నడిపించిన మరో నాన్నవి నీవే..

ఆడించేటి,ఏడిపించేటి తొలకరి అల్లరి నీవే..

చేయిపట్టి నడిపించిన నేస్తమా,స్నేహ బాటను చూపిన వరమా..

ఈ మిత్రున్ని వీడి ఇన్నేళ్ళు ఎక్కడికి వెళ్ళావమ్మా?నీవు లేక ప్రొద్దుగూకుట భారమాయెన?

నడిపించే నీవు లేక,బ్రతుకు గమ్యం తెలియక నడిసంద్రంలోని నావలా పయనం లేక నిలిచిపొయేన?

ఎపుడోకపుడు కనిపిస్తావనుకొన్న,కాని ఆ'ఎపుడో' ఇపుడే అయ్యి తలపు చప్పుడులను ఆపి నిన్ను చూపింది.. 

మాటలు రావు, నీ చిన్ననాటి గుర్తులు తప్ప..

ఆకలి లేదు, మరిన్ని ఆనందాలు తప్ప..

ఆలోచనలు లేవు,నీ చిన్ని సొట్ట నవ్వు తప్ప..

చదువులేదు, మన స్నేహ మజిలీలొ అద్బుత పేజీలు తప్ప..

కాలమే పోదు, నీవు మటలాడిన క్షణాలు తప్ప.. 

మరి నిన్ను మరచేదెలా?

నిదుర లేస్తూనే చిగురిస్తున్నది నీపై ఆశల కల..

నీ వాలు చూపులతో వేశావు వలపుల వల..

ఉవ్వెతున ఎగిసిపడుతోంది నీపై ప్రేమ అల..

నీ నవ్వు మురిపిస్తోంది ఓ మెరుపులా..

నీ అంద అలరిస్తుంది కోనేటిలో తామర పువ్వుల..

నీ తియ్యని మాటలు ముత్యాల మాల..

మరి నిన్ను మరచేదెలా?

నువ్వు తోడుంటే!

నీవు తోడుంటే చీకటిలోను పడమటి సంధ్యారాగమే..
నీవు తోడుంటే మనసుకి ప్రతి క్షణం పసితనమే..
నీవు తోడుంటే వయసుకు నెమలి నర్తనమే..
నీవు తోడుంటే మృదు తరుణాల మధువనమే..
నీవు తోడుంటే నవ్వులకు నిత్య యవ్వనమే..
నీవు తోడుంటే గుండెకు గోదారి పరవశమే..
నీవు తోడుంటే కలలకు మల్లె మాలికల వసంతమే...
నీవు తోడుంటే బ్రతుకు వెన్నెల్లో విహంగమే..
నీవు తోడుంటే జీవితం గలగల పారే జలపాతమే..
నీవు తోడుంటే ప్రతీ జన్మ సరిగమలతో సాగే సంగీతమే..

నా ప్రేమ వేదన!

సవ్వడి చేసే హృదయమా..

స్పందన లేక సద్దుమనిగావా!

స్వర్గానికెగసిన ప్రణయమా..

శాశ్విత నరకమై మిగిలిపొయావా!

అణువణువు నీవై అనంతమైన నా ప్రేమా..

విరహవేదనతో రగిలిపోతున్నవా!

నిత్య వసంతమైన నా పరువమా..

చిరునవ్వులు చెరిగి చితివైపొయావా!

కోటి కాంతుల నా ఆనంద పరవశమా..

తియ్యని కలలు లేక ఒంటరివై పోయావా!

ఈ ప్రేమికుల రోజును గతములా మారిన నీ పరిచయాలతో,అనుభూతులతో,మధుర స్మృతులతో గడుపుతున్నా ప్రియా!

ఇదే నా ప్రేమ వేదన!

ప్రేమంటే మాయేనా..

నీతో కలసి మాట్లాడుతూ,నీతో కలసి నవ్వుతూ,నీతో కలసి నడుస్తూ కాలం గడుపుతున్నపుడు ఓ మంచి స్నేహితురాలివి మాత్రమె అనుకొని బతుకుతూ వచ్చాను.కాని నువ్వు దూరమైన మరు క్షణం నుండి తెలిసింది నేను నాలోని నిన్ను ప్రేమించానని.నీ ఎడబాటు భరించరాని విలువైనది అని.
 
ఈ ప్రేమ చాల విచిత్రమైనది ఎందుకంటే కలసి ఉన్నపుడు కనబడదు కనుమరుగయ్యాక కన్నీటి కధనాన్ని నడిపిస్తుంది.

నువ్వు నాకు దూరమయ్యావని,నేను నీకు దూరమయ్యానని,నన్ను వదిలి వెల్లిపోయావని వెలుతూ వెలుతూ నా ప్రేమను కూడా మూటగట్టుకొని పోయావని నిను మరచిపోవడము తేలికని భ్రమ పడ్డాను.ఓసారి దేవతలా తిరిగి కనబడ్డాక తెలిసింది నా ప్రేమ చావలేదని అదే నిరంతరం జీవపు వెలుగై నను నడిపిస్తున్నదని.

ప్రేమ అంటె మాయ అంటారు ఇదేనెమో.

నా మొదటి కవిత..

నేను రాసిన మొదటి కవిత 1997వ సం.లో ఓ భూలోక రంభను చూసి.ఇల్లు సర్దుతుంటే కనబడింది..

ఓ నీలాకశాన పయనించె నీలి మెఘమ రూపమా!..మెరుపులా వచ్చి నా హృదయాన మెరిసావు.ఆకర్షిత మేఘానివై నా హృదయాన నీ అమృత జల్లులు(స్వరములు) కురిపిస్తావని తులసీదాసు వలె ఎదురు చూసే నీ ప్రియుడు..

ఈ వాన పడే తరుణంలో ప్రకృతి చిందించే అపురూపములు,సెలయేల్లు,ఆకాశ సోభాయమానము అందరి కొరకు దైవమిచ్చిన వరము.అందులో నేనొక ఆస్వాదకుడను.కాని దైవము నా కొరకు ఇచ్చిన ఒకే ఒక ప్రకృతివి నీవు.దానికి నేనొక్కడనె ఆస్వాదకుడను.నా మనసు నీ ఒడిలో హాయి లాగాలని నీ హృదయం వెంట పరుగెడుతుంది.అందుకో ప్రియతమ!.

ప్రేమ..ప్రేమ..ప్రేమ..

బొమ్మ చేతిన పట్టిన ఓ కుందనపు బొమ్మ..

నా గుమ్మం వైపు అడుగు పెట్టవే ఓ ముద్దు గుమ్మ..

ఓ ముచ్చటైన ముద్దు ఇవ్వవా పల బుగ్గల పసిడి రెమ్మ..

నీ నడక చూసి గుసగుసలాడే ఆ కొమ్మ కొమ్మ..

నీ ఓడిలో ప్రేమగా నను లాలించవే నా మరొ అమ్మ..

ఆ ఏడు అడుగులు వేస్తాను నీతోనే నా ప్రతీ జన్మ..

నా గుండె లోతుల్లో ఒదిగి ఉన్న ఓ వెన్నెలమ్మ..

నిను తలుస్తుంటె కారుస్తున్నవి నా కళ్ళు చెమ్మ..

ఇదేనేమో ప్రేమ..ప్రేమ..ప్రేమ..

మళ్ళీ రావా నా మైనా..

నా వయ్యారి కొన చూపుల కొలనులో కమలమై వికసిస్తూ ఉన్నా..
తన చిరునవ్వుల చెలిమికై ప్రతిదినము ఉదయిస్తూ ఉన్నా..
కాలం కరిగిపోతున్న నిత్య యవ్వనున్నై తన నామమే జపిస్తూ ఉన్నా..
తన లేలేత సొగసులు చూసి మిణుగురునై మురిసిపోతున్న..
తన అడుగుల సడులను విని నెమలినై నర్తిస్తూ ఉన్నా..
తన తపనలో మునిగి తనే నా శ్వాసై తరిస్తూ ఉన్నా..
తన ఎదలో చోటుకై ఉత్సాహంతో ఉరకలెస్తూ ఉన్న..
తన రాకకై తొలి తొలకరి జల్లుల వర్షిస్తూ ఉన్నా..
తన చేయిపట్టి నడవాలని ప్రతిక్షణము జన్మిస్తూ ఉన్నా..

ప్రియా! ప్రేమించమని ప్రాకులాడుతున్నా..పలుకవే ఓ మారైన..
నేను ప్రేమ చేసిన గుండె గాయాన్నా?
నిను మరవలేకున్నా..మళ్ళీ రావా నా మైనా..

నిను మరచిపొయేదెలా?

దేవతలా వచ్చింది జీవితానికి కొత్త ఆశలతో రంగులు అద్దడానికి,
స్నేహ హస్తాన్నిస్తూ అడుగులు వేసింది నా హృదయములోకి,
ఆకారాన్ని ఇచ్హింది నా కలలకి,అందులో విహరించడానికి,
కనిపించింది కనుమరుగయ్యి నా ప్రేమను కాలరాయడానికి,
కారణం అయ్యింది నాలోని ఓ కన్నీటి ప్రేమ కధకి
మిగిల్చింది ఆవేదనను నా మధికి,
తలవంచాను బలికావడానికి ఆ విధికి,విరహానికి
చేరుకొంది తన తీరానికి, కావడంలేదు తనను మరచిపోవడానికి..
కాలం ఒప్పుకోవడంలేదు దాసోహం అన్నా ఆ మృత్యువుకి..

ఇదేమి లీలరా నీది శంకరా!..

గంగమ్మను నెత్తిన పెట్టుకోని తాండవమాడేవు,
ఇచ్చట తాగడానికి చుక్క నీరు లేకుండా చేసావు.
                                               ఇదేమి లీలరా నీది శంకరా!..

సురులను రక్షించుటకు గరళాన్ని కంఠంలో దాచి నీలకంఠుడవయ్యావు,
నీ బిడ్డలకు బాధలను మింగి పేదరికాన్ని గుండెల్లో జీర్ణించుకొనే శక్తినిచ్చావు.
                                               ఇదేమి లీలరా నీది శంకరా!..

ఈ భువిపై నువ్వున్న ప్రతిచోటా గౌరమ్మను,ఆమె సవతిని తోడుగా పెట్టుకొన్నావు,
మాకు మాత్రం నువ్వున్న ఇదే భువిపై కష్టాలను తోడుగా పెట్టావు.
                                              ఇదేమి లీలరా నీది శంకరా!..

నిత్యజ్ఞానివైన నీకు కార్తీకపౌర్ణమిన జ్యొతులను వెలిగించమ్మన్నావు,
కాని మమ్ము మాత్రం సత్యమేదో తెలుసుకోలేని అజ్ఞానంలో అలానే ఉంచావు.
                                               ఇదేమి లీలరా నీది శంకరా!..

నిత్య ధ్యానివై సర్వదేవతలచే ఆరాధనలు తీసుకొంటూ కైలాసములో ఆనందముతో  వసించేవు,
ఈ కష్టాల కడలిపై మమ్ము త్రోసి ఆ ఒక వంతు భూమిని కూడా కన్నీటిమయము చేసావు,
                                               ఇదేమి లీలరా నీది శంకరా!..

నీకు రెండు కళ్ళుచాలవని మూడవ కన్నుని కూడా పెట్టుకొన్నావు,
పుట్టు గుడ్డివాళ్ళకు,ధన మధ కామ అహంకారులకు ఒక్క కన్ను కూడా లేకుండా చీకటిని ఇచ్చావు..
                                               ఇదేమి లీలరా నీది శంకరా!..

అవేకళ్ళను మూసి అదె చీకటిలో నిన్ను వెతికేవాల్లకి
పరమగతిని చూపి పరంజ్యోతివై పరమార్ధసిద్ధినిచ్చేవు...
                                               ఇదేమి లీలరా నీది శంకరా!..

నేను ఆమెను ప్రేమించాను-1

అది ఓ దివ్యమైన రోజు,ఓ మధురమైన రోజు,ఓ ప్రత్యేకమైన రోజు,ఓ చిత్రమైన రోజు.అచ్చం గా నా రోజు.నా ప్రేమకు ఆది రోజు.ఎందుకంటే కంటి చూపుతో మనసును మీటేటి,చిత్రమైన నవ్వుతో హృదయాన్ని కట్టిపడేసేటి,సుగుణ లావణ్యంతో మధిని మొహన పరచేటి,పువ్వుల గుసగుసలల వలె మాటలు ఆ మాటల మంత్రములతో ముగ్దున్ని చేసెట్టి,కలలతో కాలాన్నిసైతం మరపించేట్టి,ఓ క్షణాన్ని అమృతమయం చేసి ఆ స్వర్గంలో నన్ను బంధించినట్టి,కమలపు శోభలతో ప్రకశించేట్టి ఓ సౌందర్య రాశిని,అనంతంవరకు నిలిచే ఆమె అందాన్ని,నా ఆనందానికి రూపమిచ్చినట్టి "ఆమెను"చూసాను.


తెలియని ఉల్లాసం ఎద నిండా అలుముకొంది.వెన్నెల కాంతులు మధి నిండా పులుముకొన్నాయి.గుండె చప్పుళ్ళ అలజడికి ఆశలకు అలికిడి రేగి కొత్త జీవితానికై నింగికి ఎగిసిపడ్డాయి.నాలోన నిదురొతున్న ప్రేమను తట్టి లేపాయి.నా హృదయ నిశీధిలోని చీకటి దారులను తన పాద స్పర్శలతో వెలుగుల మయం చేసాయి.నా ఊహల సామ్రాజ్యానికి చక్రవర్తిని అయ్యాను.తనను నా ప్రేమకు పట్టపు రాణి చేసి ఆ స్నెహలోకంలో మెమిద్దరమె బతికాము.నాలో ఓ ప్రేమాంకురం మొలిచెను.ప్రేమించనారంబించాను.


నేనూ ప్రేమించాను.నాలోని ఆమెను ప్రేమించాను.ఆమెను నన్నులా ప్రేమించాను.నాకై జన్మించిన ఆమెను ప్రేమించాను.ఈ జన్మకు ఆమెనే ప్రేమించాను.ఆమెకోసమె బ్రతికేలా ప్రేమించాను.నేను ఆమెలా మారిపొయేల ప్రేమించాను.ఆమె నాలొ సగబాగంలా ప్రేమించాను.నేను ఆమె ఒకటే అన్నట్టు ప్రేమించాను.నాకోసం ఆమెను ప్రేమించాను.నేనే ఆమె,ఆమే నేను అనేలా ప్రేమించాను.ప్రతిక్షణం ఆమెలో నన్ను,నాలో ఆమెను వెతికేలా ప్రేమించాను.కలల్లో,ఊహల్లో,నిదురలో,నడకలో,మాటలో,ఏకాంతంలో,తనువులోని అణువణువులో ఆమెను ప్రేమించాను.ప్రేమకై నేను చూపె ప్రేమను చూసి ఆ ప్రేమె ముచ్చటపడేలా ప్రేమించాను.ప్రేమ మయం ఈ జగత్తు అన్నట్టు ప్రేమించాను.
                                                                  (ఇంకా ఉంది..)


రచన
-మీ చక్రధర్

మరుగేల ఓ ప్రియా!..

 

నీ స్వరములు వరములై హృదయ తలుపులు తడుతూ ఉంటే,
నీ చూపులు భాణములై నా గుండెలను సంధిస్తూ ఉంటే,
నీ కలలు మలుపులై నా గమ్యంవైపు తప్పటడుగులు వేయనిస్తుంటే,
నీ నవ్వులు పువ్వులై నా మనసు వనంలో వికసిస్తూ ఎడబాటుతో ఏమారుస్తుంటే,
నీ రూపులు సుడిగాలులై నను చుడుతూ ఏకాంత లోకాలకు నెడుతూ ఉంటే,

నిన్ను మరవలేని స్థితి..ఏమి దిక్కుతోచని పరిస్థితి..
నీకై వేచిచూస్తూ అలసిపొయా..జీవితంవైపు అడుగులు వేయలేక సొలసిపొయా..

మరుగేల  ప్రియా!..కరుణించగ రావా..నా బ్రతుకులో కలిసిపొవా..

తెర తొలగదా?నిజమవ్వదా?

  

     ఎప్పటిలాగె చీకటి వీధుల్లో ఒంటరిగ నడుస్తున్నాను.ఓ రోజు మాత్రం ఉన్నట్టుండి నా పక్కనుండి సుంగధముల సువాసనలు,పారిజాత  పరిమళాలు,వీణా నాదాలు ,ఎదను హత్తుకొనేలా  కళ్యాణి రాగం ఇవన్ని గుంపులా చేరి నా పక్కనే నర్తించ సాగాయి నేను అదేదొ కొత్తలోకంలో ఉన్నట్టు.విచిత్ర  భావనలతో నా మధి పులకించింది..

  అమాంతమున నా చేతి పై తెలియని స్పర్శ.ఆ స్పర్శకి తనువు పులకించింది.వయస్సు తుల్లిపడ సాగింది.హృదయం గాలిలొ తేలినట్టు అయ్యింది.మది ఆనందంతో పరవళ్ళు తొక్కుంతోంది. ఎద సడి అలుపులేకుండా చిందులేస్తోంది. చిత్రమైన చిరునవ్వు.జీవితం ఓ రంగుల హరివిల్లులా అనిపించింది.

గుండె లిప్త పాటు లయతప్పినట్టు కాగా చిన్నపాటి వణుకుతో నెమ్మదిగ తల పక్కకి తిప్పి చూశాను.ఓ అప్సరస పాలమీగడతో తెలుపుని పులుముకొన్న చక్కటి చీరను దరించి పెదవులపై నుండి జారనివ్వని చిన్న చిరు నవ్వుతో నా కల్లలోకి చూస్తు నా చెతి ముని వేల్లను తన చేతితో పట్టుకోని తన వెంట తీసుకెల్లింది సరిగమలు కూడా నృత్యం చేసె ఓ విచిత్రమైన కొత్త లోకానికి.తన వెంట నడక సాగిస్తుంటే తన కురులు నా మోమును అలా తాకి వెళుతుంటే రెండు స్వర్గలోకాల మద్యన ఓ మెత్తటి వారధి పై నడుస్తున్నట్టు అనిపించింది.పక్కనుండి వీచే పిల్ల తెమ్మెరలు, తన మేని పరిమళాలు,తన నుండి వెలువడే వెచ్చటి శ్వాస నన్ను నేను మరచేల మైకాన్ని ఇస్తున్నాయి.ఆ క్షణం రసరాగమయంలా అనిపించింది.

    ఆ కొత్త బంగారు లోకం లో ఓ వెండి జాబిలి,ఆ జాబిలిలో ఓ బృందావనం.అందులో రాధామాధవుల ప్రణయ ప్రతిమ.ఎక్కడ చూసిన వెన్నెల వెలుగులు.పక్కనే పారుతున్న సెలయేటి గలగలలు,రంగు రంగుల పుష్పాలు,చిన్నగా చెవులను తాకే సుస్వరాలు ఇలా చాలా, మా ఇద్దరి కోసమె సృష్టించబడ్డ ఓ స్వర్గం లా వుంది.

   తను నన్ను మల్లెల బాటపై నడిపిస్తూ ఆ రాధమాదవుల ముందరనె వున్న  నందివర్ధనములతో పేర్చి వున్న ఓ పట్టు పరుపు పై కూర్చొబెట్టి తన వడిలో నా తలనుంచి నా నుదురును నిమురుతూ మనసుతో గుసగుసలాడుతూ "ఇప్పుడు చెప్పు ప్రియా! నీతో అ ఏడు అడుగులు వేయడానికి ఎవ్వరు లేరా?" అని..
మరి నువ్వు ఎక్కడి నుండి వచ్చావు,నిజము గా నా వెంటనే వుంటావా?నాతో కలిసి నడుస్తావా? అని నేను అడుగబోతున్నాను, ఇంతలో...

నా వీపుపై బాగా గట్టిగా రెండు దెబ్బలు పడ్డాయి.ఎవ్వరు అని కల్లు తెరచి చూస్తే బారెడు పొద్దెక్కినా మొద్దు నిద్ర,పగటి కలలు ఏంట్రా అని తిడుతు అమ్మ...లేచి చూస్తే ఇదంతా ఓ తియ్యని స్వప్నం..

    ఎప్పటిలాగె ఈ జగం చీకటి పడింది అని.కాంతులను విరజిమ్మె రవి కిరణుడు కూడా మెల్లగ తప్పుకొని తన వంటిపై నలుపు ని పులుముకొని తన వెంట దాక్కొని వున్న రాత్రిని కోటి ఆశలతో కంటున్న మన వెన్నెల కలలకు వెలుగును నింపడానికి కాస్త కాలం కనుమరుగయ్యాడని ,మెల్లగా నా కంటి రెప్పలు వెనక చీకటి కనపడ సాగి నాకు తెలియకిండా నేను నిద్రలోకి జారిపొయాను అని,తోడులేని ఒంటరి జీవితపు శూన్యపు నీడల్లొ కాలం గడపాలని తెలిసి కూడా నిదురపోతున్నానని,ఈ శూన్యపు జాడల్లో కూడా కనపడని వెలుగు కోసం,ఓదార్చే వడికోసం ఓ చిన్నపాటి కన్నీటి హృదయంతో మది తచ్చాడుతూ వుంది అని తెలిసింది.ఇదంతా రాత్రి,నిద్ర ఆడిన వింత నాటకం అని గుర్తొచ్హి ఓ తియ్యని నవ్వు నవ్వుకోని నా స్వప్న సుందరికై అన్వేషణ సాగించనారంబించా తనకై పరుగులు సాగించా...

ఇది ఓ అమ్మ-స్వప్నం-అన్వేషణ కథ.

రచన
మీ చక్రధర్

ఆ సొగసు చూడ తరమా?..

 

                                          చీర కట్టే పడతి వెలుగుల జగతి..
                                          చీర కట్టే ఇంతి సంస్కృతి ప్రగతి..

                                          చీర కట్టే యువతి వయ్యారముల కాంతి..
                                          చీర కట్టే చిన్నది తీపి స్వప్నముల నిధి
                                          చీర కట్టే బామ సింగారముల సీమ...
                                          చీర కట్టే లలన వెండి కుంకుమ బరిణే..
                                          చీర కట్టే మగువ పరువపు పొంగుల వెల్లువ..
                                          చీర కట్టే అమ్మాయి సరిగమల సన్నాయి..
                                          చీర కట్టే ఆమె రత్నముల ప్రతిమె..
                                          చీర కట్టే కాంత సంకురాత్రి ముగ్గంత..

                                          చీర సొగసు పొగడ ఆ శంకరుని తరమా?

నటనో లేక దైవ ఘటనో..

ఓ హృదయం కిటికి మాటున నిలబడి ఆకాశం వైపు ఆశగా ఎదురుచూస్తోంది ఎన్నటికైనా తిరిగి వస్తుంది తన నేస్తం అని..
లిప్త పాటున గుండె లయతప్పే తన సుమధుర దరహాసాం విని..
మనసు పొరల చాటున వున్న ఆశలకు రెక్కలొచ్చి ఆవిరై అనంతం వైపు పరుగులు తీసాయి..
మది చాటున ప్రేమాంకురం మొలకెత్తి మరువలేని ఓ ప్రేమకదనాన్ని నడిపించెను..
అలవాటున వేల సార్లు వెతికి చూసెను ఎదలోతున..
విది కాటున కలలన్ని సాగరంలోని తిరిగి రాని తరంగమల్లె మిగిలిపొయయి..
పొరపాటున బతికానని మరణం ప్రతి నిముషం వెక్కిరించే..
ఈ ప్రేమ బాటన సాగలేక,ఆగలేక,ఎటుతోచక కంటనీరు కారుస్తు మిగిలిపోయను ..
మరో మారున తిరిగి రాదని చేదు నిజాన్ని జీర్నించుకోలెక జీవోచ్చమయ్యెను ..
ఈ ఎడబాటున క్షణం ఓ యుగం గా తీపిలేని జీవితాని గడుప సాగెను..

ఇది ఆమె నటనో లేక దైవ  ఘటనో  తెలెయలేక రోదిస్తూ కాలాన్ని సాగదీసెను ..

ఎదురుచూస్తూ వుంటా..

చల్లని చిరుగాలిలో పయనం చేస్తుంటే మది నిండా నీ కమనీయమైన రూపం..
కాని నువ్వు చెంత లేవని కళ్ళ నిండా కన్నీరు.
రెప్పపాటు కాలమైన కూడా నిను మరవనివ్వని నీ చిరునవ్వు..
పోని నిదురైన నిను దూరం చేస్తుంది అంటే అక్కడ కూడా నీవే కలవై పలకరింపు..
పోని నీకు దూరము గా సుదీర తీరాలు చేరుకొందాము అనుకొంటే నీ ఆలొచనల దరి దాటనీయవు..
ఈ ఎడబాటును ఎద చాటు నుండి నీ చిలిపి అల్లరి చిత్రమైన సైగలు మరింత విరహాన్ని రేపు తున్నాయి
ఈ నిశ్శబ్ద నిశీధిలో నీ మౌన వీచికలు న మూగ మనసును మరింత మీటుతున్నాయ్..
ప్రతి క్షణం నీ ధ్యాసతో,నీ ఊసులతొ.. నాలో నువ్వు, నాకై నువ్వు,నువ్వే నేనుగా బతికేస్తున్నా...

ఇంతటి బాధను కాలకూఠ విషంలా బరిస్తున్నా నీ మనసు కరగదా,నాపై జాలి రాదా...
నీవెప్పటికైన తిరిగి వస్తావని నీకై ఒంటరిగా ఎదురుచూస్తూ వుంటా..

మన ప్రేమకు సాక్షి ..

అమ్మ సాక్షిగా నేను అనంతంలో కలిసిపొయే వరకు నిను ప్రేమిస్తూనే ఉంటా..
దేవుడి సాక్షిగా నా దేవత నీవేనని నిత్యము నిను పూజిస్తూనే ఉంటా..
గుండె సాక్షిగా ఆఖరి శ్వాస వరకు నిను నిత్యం తలుస్తూనే ఉంటా..
మనసు సాక్షిగా నీ మాటలకై మౌన మునిలా నిత్యం తపస్సు చేస్తూనే ఉంటా..
కనుల సాక్షిగా సృష్ఠి అంతం వరకు నీ కలలను కంటూనే ఉంటా..
జీవితం సాక్షిగా ప్రతి జన్మ నిను వెంటాడుతునే ఉంటా...

నా సాక్షిగా ..

                 ఒక్క అడుగు నా వెనుక వేశావంటే నా ప్రాణం నీకిస్తా,నా రక్తంతో మన ప్రేమ కావ్యాన్ని రచిస్తా,నా గుండెను చీల్చి నీకు ప్రేమను పంచుతా,నా శ్వాసతో నీకు రక్షణ కవచం కలిగిస్తా..నిరంతరం మన ప్రేమ గీతాన్నె ఆలపిస్తా..

ఓసారి నా చేయి అందుకోవా ప్రియా!..

వచ్చిందోయ్ వచ్చింది..

వచ్చిందోయ్ వచ్చింది దీపావళి పండుగ వచ్చింది..
తెచ్చిందోయ్ తెచ్చింది అజ్ఞానాన్ని రూపుమాపే కాంతులని..
ఇచ్చిందోయ్ ఇచ్చింది మనుష్య జాతిలొని నరకాసురులని చంపే శక్తిని..

చెప్పిందోయ్ చెప్పింది ప్రతి ఒక్కరిలో ఓ సత్యభామ బయలుదేరాలని..

రక్షించిందోయ్ రక్షించింది ప్రజలందరిని చెడు బారినుండి..

చేసిందోయ్ చేసింది శ్రీకృష్ణుని అవతార కార్యాన్ని గుర్తుకి..

కలిపిందోయ్ కలిపింది అన్ని మతాలని ఒకే పండుగకి..

లేపిందోయ్ లేపింది అందరిలో నిద్రపోతున్న మంచితనాన్ని..

నింపిందోయ్ నింపింది అందరి ఇంట డబ్బుల మూటలని..
అనిందోయ్ అనింది ప్రజలంతా శాంతి సౌఖ్యాలతో కళకళలాడాలని..

నచ్చిందోయ్ నచ్చింది పిల్ల,పెద్దలకు పటాకులతో ఆటలన్ని..

"మీ అందరికి దీపావళి శుభాకాంక్షలు..." 

                                                -మీ ఛక్రధర్
"సర్వేజనా సుఖినోభవంతు!.."

నీకై తడిసిన కంటితో..

 

కళ్ళ ముందు కలవై తిరుగుతున్న కలుసుకోలేకున్నా..

తిరిగిరావన్న నిజం నాతో వున్నా గమ్యం మార్చుకోలెకున్నా..

మాయచేసి మోసగించినా నిన్ను మరచిపొలేకున్నా..

ప్రేమ మిగిల్చిన చేదు చరిత్రను కన్నీటి కావ్యంలా రచిస్తునా..

నీ ఎడబాటుతో మోడుబారిన మనిషల్లే బతికేస్తున్నా..

గుండెను గాయం చేసినా నవ్వుకొంటూ ఆనందంగా బరిస్తున్నా..

నీ నవ్వు,మాట,నీ రాక మాయ అని తెలిసి సహించలెకున్నా..

కనుమరుగయ్యావని తెలిసి కన్నీరు కారుస్తూన్నా..

నువ్వు కాదన్నా నీ రాకకొసం గుమ్మం వైపు ఎదురుచూస్తున్నా.. 

వెంటరాని మరణం వెంట పరుగులు తీస్తున్న..

తెలిసి ఇన్ని తప్పులు చేస్తున్నా అడగవేం ఒక్కసారైన..

నీవెవరివో?

                                      తీపి జ్ఞాపకాల చిరస్మరణీయతవో,
                                      ఎద మరుగున దాగున్న మౌనానివో,
                                      కవి భావనలకు కల్పనవో,
                                      హ్రుదయ తలుపులు తట్టే ఆకాశవాణివో,
                                      చిలిపి చిత్రాలు చేసె చైత్రానివో,
                                      గుండె గోపురానికి ప్రేమ గంటవో,
                                      అలై పోంగే సాగరానివో,
                                      మమతల మల్లికల సుమమాల అల్లికవో,
                                      నడిసంద్రంపై నడిచే నావవో,
                                      దివిసీమలో వెలిగే శ్రావణ జ్యొతివో,
                                      వెండి వెన్నెలలోని పాలరేకువో,
                                      చీకటి మోసుకొస్తున్న మంచు తెరవో
                                      రవి కిరణుడిలోని బంగారు తీగవో,

                                    తొలి సంధ్యవో,కరి మబ్బువో,సిరిజోతవో,విరిబోణివో..
                                             ఎవరివో?ఇంతకు నీవెవరివో?

నేనెవరు?

నా గమ్యాన నేను నడిచి వెళుతుంటే నడిచొచ్చే దేవతలా కనిపించావ్..
నీ చూపుల వశీకరణంతో నీ వెంటే తీసుకెళ్ళిపోయావ్..
నాలో నువ్వు చేరిపొయావ్,నేనె నీవు గా మారిపోయావ్..
నీ ఆలోచనలతో నా అన్న వాళ్ళు లేకుండా చేశావ్..
ఏ దారి లేని ఎడారిలో నన్ను నిర్దాక్షిణ్యం గా ఇలా పడేసి వెళ్ళిపోయావ్...
నా చుట్టూ శూన్యపు చీకట్లు,నీ ఆలొచనల సుడిగాలులు..కీకారణ్యం లా ఒంటరితనం, గుండే పగిలి వచ్చే కన్నీరు..నిర్జీవమైన దేహం,నిరాశతో మొద్దుపడిన జీవితం..చేప్పలేని బాధ,తట్టుకోలేని వ్యధ
దగ్గరకు తీయని మరణం..ఇది నా దీన స్థితి.
ఎందుకు నాకీ శాపం?

ఇప్పుడు నేనెవరు?నాలో ఎవరు?నాకు ఎవరు?

నీకై పోరాటం..

హ్రుదయ కుహరాలు తెరచి ఆశల తోరణాలు కడతావా చెప్పు పరుగెత్తుకొచ్చి ప్రాణం ఇస్తా..

ప్రేమ దీపమై ప్రాణానికి వెలుగును ఇస్తావా చెప్పు చిమ్మ చీకటిని చీల్చుకొని నడక సాగిస్తా..

చిన్ని నవ్వుతో మనసు పొరలపై నర్తిస్తావా చెప్పు చిరంజీవిగ బతికేస్తా..

ఓరచూపుతో కరుణిస్తావ చెప్పు లావాలా పెల్లుబికి ప్రపంచంతో పొరాడుతా..

వెన్నెల రాత్రి కన్న వన్నెల కలలను నిజం చేస్తవా చెప్పు జీవితాన్ని అంకితమిస్తా..

మాటల మంత్రంతో ముగ్దున్ని చేస్తావా చెప్పు మరుక్షణమే మరణాన్నైన జయిస్తా..

నీ తోడు కావాలి..

శూన్యపు పొరలు చుట్టేసినపుడు జాబిలి వెలుగులు పంచే ఓ తోడు కావలి..

మౌన వీదుల్లో తిరుగులాడేటప్పుడు ఆనందాన్ని ఇచ్చేటందుకు ఓ స్నేహం కావాలి..

సమస్యల సుడిగుండంలో కొట్టుమిట్టాడుతుంతే వెనుక నిలబడి నేనున్నా అని బరొసా ఇచ్చే నేస్తం కావాలి..

జీవిత ఒడిదుదుకులతో అలసిపొయినప్పుడు గతంలో గడిచిన ఓ మధుర స్వప్నం కావాలి..

వృద్దాప్యపు చాయలతో ఒంటరివై నిలచినపుడు నీడలా వచ్చే ఒక జ్ఞాపకం కావాలి..

తుర్రుమనే జీవితం..

మానవుని జీవిత చక్రం జననం నుండి మరణం దాక...

 చిరుచిరు నవ్వుల జననం,కలకల లాడే తరుణం..
గలగల లాడే బాల్యం,తికమక పెట్టే పుస్తక పఠనం..
త్వరత్వర గా వచ్చే యవ్వనం,జిగజిగ లాడే  స్వప్నం..
మిసమిస చూపుల అమ్మాయిలు,గుసగుస లాడే మనసులు..
నకనక లాడే పొట్ట కోసం,చకచక పరుగుల ఉద్యోగం ..
గజిబిజి బతుకుల గమ్యం,రాజి రాజి ల పోరాటం..
రకరకాల మనుష్యులు, కలకలాలు రేపె ప్రేమలు..
తళతళలాడే వివాహ సంకెళ్ళు,పెరపెర లాడే రాయబారాలు..
మిలమిల లాడే దూరపుకొండల సంసారం,కోరికోరి సమస్యల వలయం..
టకటక నడిచే కాలమానం,బిరబిర మీదకొచ్చే బాల్య వృద్ధాప్యం..
పకపక నవ్వే మృత్యు విలాసం,గోరి గోరి తీస్కెల్లే మరణం..

ఇదే జల జల రాలే జీవితం.. చరచర చినిగే కాగితం.. 
ఇదే యుగయుగాల ఆరాటం..జగజగాల కధనం..తరతరాల పయనం..

నా నవ్వుల మహారాణి!..

ఆమె నవ్వులు..
                                నా ప్రేమకు నడక నేర్పె నవతరంగాలు...
                                పరిమళాలు వెదజల్లే గులాభి పువ్వులు...
                                వేయి వసంతాల కొయిల రాగాలు...
                                ఊపిరాడనివ్వని జడివానలు...
                                మంచు పూల గిలిగింతలు...
                                ముగ్దమనోహర సుమబాలలు..
                                సరిగమల గుసగుసలు...
                                సంధించిన భాణాలు...
                                ఎద లొతుల్లొ భుపాల రాగాలు..
                                కనుల ముందు తిరిగే కలల సుడిగాలులు..
                                ప్రాణాన్ని తట్టి లేపె సిరిమువ్వలు..
                                హ్రుదయాంతరాలకు ఆశా జ్యొతులు...
                                మదికి మోహనాల ఆవరణలు..
                                
                                నా బ్రతుకునకె నూతన ఆవిష్కరణలు..
                                నా ఈ కవితా ప్రపంచానికి ప్రేరణలు..
                                నా ఈ కొత్త జీవితానికి ప్రారంబాలు,ప్రాంగణాలు..

నువ్వు నువ్వు నువ్వే!..

                        కరుణించే కంఠస్వరం నీవైతే  
                                                  గర్వించే గుండే నేనవుతా...
                        వర్షించే మేఘము నీవైతే 
                                                  సప్తవర్ణాల హరివిల్లు నేనవుతా..
                        వెసే ప్రతి అడుగు నీవైతే 
                                                  పులకించే ప్రతి స్పందన నేనవుతా..
                        మెరిసే తారక నీవైతే 
                                                  పరచే ఆకాశం నేనవుతా..
                        ఎద చిత్రించే కలల కుంచె నీవైతే 
                                                  మది ఫలకంపై ఆశల రంగునవుతా..
                        ఏ కాంతిలేని ఏకాంతంలోకి పడవేస్తే 
                                                  నీకు వెలుగునిచ్చే మినుగురు నవుతా..
                        వరములిచ్చే ప్రేమ దేవతవి నీవైతే 
                                                  ఆరాదించే అర్చకుడిని నేనవుతా..
                        హృదయ వేదికపై నర్తించే మయూరం నీవైతే 
                                                  నీ చిన్ని శిఖి పింఛము నేనవుతా..
                        నీ అంతరంగంలో ఆగ్రహం ఎగిసితే 
                                                  చల్లార్చే హిమ సైకతాన్నవుతా..
                        మాటలేని మౌనమయ్యావంటే 
                                                  నిన్ను మురిపించి మరపించే మొహన రాగమవుతా..

            నీవు అనుగ్రహిస్తే నీ జతనవుతా,కలనవుతా,నిన్ను కాపాడే ముత్యపు చిప్పనవుతా,ఓ మరచిపోని కథనవుతా... 

ఎందుకంటే నాలో నువ్వు..నాకై నువ్వు..నేనె నువ్వు...

రంగుల హరివిల్లు ఈ జీవితం..

 

నేనున్నానని ముందుకు నడిపించే తోడుంటే అన్ని ముళ్ళదారులు కూడా రహదారులే..


నమ్మకం నిజమైనపుడు నిశ్శబ్దం లో కూడా మొహన రాగం వినిపిస్తుంది..అదె నమ్మకానికి చిల్లు పడ్డపుడు నీ వెంట నడిచే నీడ కూడా ఎవరు నీవు అని వెక్కిరిస్తుంది..


మన యవ్వనం ఊరించే ఊహల ఉయ్యాల!.డోలలూగే మనసు పరుగులు తీసె హరిణమే..కదా..ఇది గాలిపటం లాంటిది..ఏప్పుడు ఏగరాలో నిలబడాలో తెలుసుకొంటే బ్రతుకికి సరి అయిన లయ,శృతి.


నే కన్న తీపి కలల్ని,నా గుండె బారల్ని ఓ హంసలేఖ రాసి పంపుతున్న..ఆదరించి అభిమానిస్తావో ఆగ్రహించి చీత్కరిస్తావో..ఏదైన సరే నీ నీ నోటిమాట నన్ను చేరనీ ప్రియా...


కన్న కలలు నడుస్తున్న జీవితం ఒకటైతే ప్రతి రోజు ఒక ఆనందాల నందన హరివిల్లు...
నిజమైనది ఏదురైనది వేర్వేరు ఇతే ప్రతి క్షణం,ప్రతి రాగం విషాద గీతం..


ప్రేమించే నీవు తోడుంటే శూన్యం చుట్టేసిన భయం లేదు,దిగులు లేదు ఆందోళన అసలె లేదు..అలసట ఎరుగక నీ చూపులతో,కలలతో తియ్యగా బతికేస్తా..

నీవు పక్కనవుంటే ప్రపంచం చివరి అంచుల వరకు నడవగలనని నమ్మకం..నీవు మరుగైన మరుక్షణం నేనెవరో నాకే అగమ్యగోచరం...

మంచు పొరలను చీలుస్తూ తొలిసంధ్యా వెలిగినట్టు..నీ ఆలోచనలలో వణుకు లేనంత వరకు కాలమానం గిర్రున తిరిగినా ప్రతిరోజు నిత్య యవ్వనమే ఆ కాలానికి...ఆరిపోని సంకల్పం వున్నంతవరకు ప్రతి అడుగునా విజయతోరాణాలే..

కితకితలు-2

బరక్ ఒబామ అదిరిపడేది ఎప్పుడు?
ఇంగ్లీష్ చాన్నల్స్ లో కూడా మన తెలుగు సీరియల్స్ వచ్చినప్పుడు.

షాప్ ఓనర్ అదిరిపడేది ఎప్పుడు?
వెయ్యి రూపాయలకు ఏమి తీసుకొన్న ఓ చీర ఫ్రీ అంటే,వెయ్యి కి చిల్లర తీసుకొని చీర ఫ్రీ అడిగినప్పుడు.

రమేష్:స్వామి నా పరిస్తితి ఏమి బాగోలెదు.నా జాతకం చూసి చెప్పండి.
జ్యోతిష్కుడు:నీకు శని నీచం నాయనా.సంతాన బాగ్యం లేదు.
రమేష్:అదెలా స్వామి!నాకు ఇద్దరు పిల్లలు.
జ్యోతిష్కుడు:పిచ్చివాడా నీకు లేకుంటే ఏం.నీ బార్య కు వుంది గా.

రమేష్:నువ్వు మీ ఆవిడా,మీ అమ్మ గొడవ పడితే ఏంచెస్తావ్ రా?
సురేష్:నేను చాలా తెలివైన వాడిని మంచం కింద దాక్కొంట.

రమేష్:లతా నువ్వు లేని నా జీవితం సూన్యం.చచ్చిపొతా..
లత:అబ్బా ఎక్కడో టచ్ చేసావ్ రా.
రమేష్:అలా టచ్ చేసే అలవాటు మా వంశంలోనె లేదు.
లత:అయితే ఇక నువ్వెందుకు ఆ సురేష్,రాజేష్ చాల్లె.వాల్లతోనె కంటిన్యు అవుతా లవ్లో.

రమేష్:మామా నీ లవ్వర్ సూపర్ గా వుంది రా చీరలో ఈ రోజు..
సురేష్:అబ్బా అది తన ప్రతి మ్యారేజె డే కి ఇలాగే వుంటుంది లేరా.

లత:ఏమండి.రేపు మా నాన్న గారి తద్దినం.రండి వెళ్తాం.
రమేష్:పెళ్ళైన మొదటిరోజు నుండి నీతో తద్దినమే గా మల్లీ దానికెందుకు.(అన్నాడు గొనుగుతూ).

లత:ఏమండి.ఈ అన్నం తీస్కెల్లి పైన కాకి కి పెట్టిరండి.
రమేష్:మల్లీ కాకి కి ఎందుకే దండగ.ఇంట్లొ మీ నాన్న ఉన్నాడు గా పెట్టేసె.
లత:ఓహ్ అలాగా.ఆ భాగం ఎప్పుడో మీ అమ్మగారు తినేశారు గా.

రమేష్:నా బార్య మా అత్తగారింటికి వెళ్ళి నెల రోజులు అయ్యింది.కష్టం గా వుంది(అన్నాడు విరహం తో.)
సురేష్:నా బార్య వెళ్ళి 2 నెలలు అయ్యింది.నువ్వు కూడా మా ఇంటికి వచ్చె మా పక్కింటి ఆవిడది చాల పెద్ద మనసు.

రమేష్:స్వామి!నన్ను 7 ఏళ్ళుగా శని పీడుస్తుంది ఏం చేయను?(అన్నాడు బాధతో)
జ్యోతిష్కుడు:నన్ను నా బార్య 25 ఏళ్ళుగా పీడిస్తుంది.నేను ఎవరితో అయిన చెప్పుకొన్నానా.బార్య గ్రహం కంటే బలమైంది నాయనా జాగ్రత్త.

లత:నిన్న పనిమనిషిని వాటేసుకొన్నరంట.
రమేష్:నువ్వనుకోని పొరపాటున చేశా నే.
లత:నిజం చెప్పండి.అది అందంగా వుందని అలా చేసారు కదూ.
రమెష్:అబ్బ మన పెళ్ళి అయిన ఇన్ని రోజులకు నిజం ఒప్పుకొన్నావే.

లత:నిన్న పనిమనిషిని వాటేసుకొన్నరంట.
రమేష్:అవును.నీకెలా తెలుసు.
లత:నిన్న అది రాలేదు.మీరు వాటేసుకొన్నది మా అమ్మను.

సురేష్,వెర్రి వెంగళప్ప బట్టల షాప్ కి వెళ్ళారు.
సురేష్:హీరోయిన్స్ వేసే డ్రెస్సులు చాలా బాగుంటయి.ఇశ్వర్యా వేసిన జీరొ సైజ్ అయితే సూపర్.
వెర్రి వెంగళప్ప:అయితే నాకు 5 జీరొ సైజ్ ప్యాక్ చేయమని చెప్పు.
సురేష్:ఎందుకు రా సన్నాసి.
వెర్రి వెంగళప్ప:మా బామ్మతో కలిపి మా ఫ్యామిలి లో 5 మంది వుంటారు.

రమేష్:ఏమేవ్!నువ్వు ఎవరి పోలిక?
లత: ఏమోనండి తెలియదు అమ్మను అడగాలి.సుబ్బారావా ?అప్పరావా? ఎవరబ్బా?
రమేష్:చి.. చి.. అదేంటే.
లత:వాళ్ళు మా మేనమామలు లెండి.మీరు మీ వెధవ అనుమానాలునూ..

భర్త:మన కిట్టుగాడు అంతా నా పోలికే.నీదేం కాదు.తెలుసా.
బార్య:అవును అవును మీ పోలికే.(పిచ్చాడు పక్కింటి సుబ్బరావ్ పోలికని చెప్తే గుండె ఆగి చస్తాడు అనుకొంది మనసులో)

రమేష్ వాల్ల పనిమనిషి రమేష్ ని కౌగిలించుకొంటు దొరికిపొయింది.
పనిమనిషి:అమ్మ గారు క్షమించండి.
లత:పిచ్చి దాన అలాగ దొరికిపొతారా ఎవరయినా.మా ఆయన ఫ్రెండ్ సురేష్ తో ఎప్పుడైన ఇలా దొరికిపొయాన నేను..

లతా,తన 5 ఏళ్ళ కొడుకు డాక్టర్ దగ్గరికి వెళ్ళారు.
లతా:పెళ్ళైన రోజు నుండి చూస్తున్న మా అయనను.రోజంత నిద్రపొతూనే వుంటాడు.ఈ జబ్బు ఎలా పొయేది డాక్టర్ గారు.
డాక్టర్:అవునా మరి మీకు కొడుకెలా??
లత:భలెవారే దానికి మా ఆయనే మెల్కొని వుండాలా ఏంటి?